Przydomowa oczyszczalnia ścieków - porady

Przydomowa oczyszczalnia ścieków 

– to zespół urządzeń służących do neutralizacji ścieków wytwarzanych w domu lub małym zgrupowaniu domów.

Warunkiem prawidłowej eksploatacji przydomowej oczyszczalni jest jej umiejętna obsługa, polegająca na następujących czynnościach: okresowa kontrola składu odpływu, ewentualnie indeksu osadu czynnego, odpowiednio regulacja natlenienia i uzupełnianie kultur mikroorganizmów, usuwania osadu i kożucha z osadnika dwa razy do roku.

 

Problem unieszkodliwiania ścieków odprowadzanych z domów regulowany jest Rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego. Zgodnie z § 11 ust. 5 ustawy, ścieki pochodzące z gospodarstwa domowego mogą zostać odprowadzone do ziemi w granicach gruntu będącego własnością wprowadzającego, przy zachowaniu następujących warunków:

• ilość ścieków nie przekracza 5 m³/dobę,
• BZT ścieków jest zredukowane o co najmniej 20% a zawartość zawiesin ogólnych o 50% w wyniku wstępnego oczyszczenia,
• miejsce wprowadzania ścieków oddziela od poziomu wodonośnego warstwa gruntu miąższości co najmniej 1,5 metra.

 

Rozwiązania technologiczne POS

W przydomowych oczyszczalniach ścieków wykorzystywane są procesy mechanicznego i biologicznego oczyszczania ścieków (tlenowego i beztlenowego), adekwatne do tych zachodzących w dużych obiektach tego typu. Proces oczyszczania mechanicznego następuje w osadnikach gnilnych lub osadnikach Imhoffa – jest to pierwszy etap oczyszczania obecny w każdym przyjętym rozwiązaniu technologicznym. Osadniki są zwykle złożone z dwóch, trzech lub więcej komór (z wyjątkiem jednokomorowych osadników Imhoffa), w zależności od ilości dostarczanych ścieków.

W kolejnym etapie oczyszczania, następują głównie tlenowe procesy biologiczne. Na tym etapie, wśród dostępnych rozwiązań technologicznych, główne rodzaje to:

• drenaż rozsączający
• filtr piaskowy (gruntowy)
• oczyszczalnia hydrobotaniczna
• złoże biologiczne + osadnik wtórny
• niskoobciążona komora osadu czynnego + osadnik wtórny

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

www.tanie-mieszkania.blogspot.com  !

Dom pasywny - informacje podstawowe

Dom pasywny

  – standard wznoszenia obiektów budowlanych, który wyróżniają bardzo dobre parametry izolacyjne przegród zewnętrznych oraz zastosowanie szeregu rozwiązań, mających na celu zminimalizowanie zużycia energii w trakcie eksploatacji. Praktyka pokazuje, że zapotrzebowanie na energię w takich obiektach jest ośmiokrotnie mniejsze niż w tradycyjnych budynkach wznoszonych według obowiązujących norm.

Dom pasywny to nowa idea w podejściu do oszczędzania energii we współczesnym budownictwie. Jej innowacyjność przejawia się w tym, że skupia się ona przede wszystkim na poprawie parametrów elementów i systemów istniejących w każdym budynku, zamiast wprowadzania dodatkowych rozwiązań.

W domach pasywnych redukcja zapotrzebowania na ciepło jest tak duża, że nie stosuje się w nich tradycyjnego, systemu grzewczego, a jedynie dogrzewanie powietrza wentylacyjnego. Do zbilansowania zapotrzebowania na ciepło wykorzystuje się również promieniowanie słoneczne, odzysk ciepła z wentylacji rekuperacja), a także zyski cieplne pochodzące od wewnętrznych źródeł, takich jak urządzenia elektryczne i mieszkańcy. Idea domów pasywnych nie jest opatentowana, zastrzeżona ani nie podlega innym formom ochrony prawnej. Możliwe jest wznoszenie domów pasywnych w różnych technologiach budowlanych.

 

Dom pasywny wyróżnia bardzo niskie zapotrzebowanie na energię do ogrzewania – poniżej 15 kWh/(m²•rok). Oznacza to, że w ciągu sezonu grzewczego do ogrzania jednego metra kwadratowego mieszkania potrzeba 15 kWh, co odpowiada spaleniu 1,5 l oleju opałowego, bądź 1,7 m³ gazu ziemnego, czy też 2,3 kg węgla. Dla porównania, zapotrzebowanie na ciepło dla budynków konwencjonalnych budowanych obecnie wynosi około 120 kWh/(m²•rok). Istotą budownictwa pasywnego jest maksymalizacja zysków energetycznych i ograniczenie strat ciepła. Aby to osiągnąć wszystkie przegrody zewnętrzne posiadają niski współczynnik przenikania ciepła. Ponadto zewnętrzna powłoka budynku jest nieprzepuszczalna dla powietrza. Podobnie stolarka okienna wykazuje mniejsze straty cieplne niż rozwiązania stosowane standardowo. Z kolei system nawiewno-wywiewnej wentylacji zmniejsza o 75-90% straty ciepła związane z wentylacją budynku. Rozwiązaniem często stosowanym w domach pasywnych jest gruntowy wymiennik ciepła. W okresie zimowym świeże powietrze po przefiltrowaniu przechodzi przez to urządzenie, gdzie jest wstępnie ogrzewane. Następnie powietrze dostaje się do rekuperatora, w którym zostaje podgrzane ciepłem pochodzącym z powietrza wywiewanego z budynku. Charakterystyczny dla standardu budownictwa pasywnego jest fakt, że w przeważającej części zapotrzebowanie na ciepło zostaje zaspokojone dzięki zyskom cieplnym z promieniowania słonecznego oraz ciepłu oddawanemu przez urządzenia i przebywających w budynku ludzi. Jedynie w okresach szczególnie niskich temperatur stosuje się dogrzewanie powietrza nawiewanego do pomieszczeń.

Obecnie koszt budowy domu pasywnego w Polsce to 8 do 15 procent (a nawet do 35%) więcej w stosunku do budowy standardowej. W Niemczech koszty dodatkowe wynoszą jedynie 3-8 procent.

3 lutego 2011 roku w Słomnikach w woj. małopolskim uroczyście otwarto pierwszą w Polsce halę sportową wybudowaną w technologii budynku pasywnego.

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

www.tanie-mieszkania.blogspot.com  !

Dom niskoenergetyczny - informacje podstawowe

Dom niskoenergetyczny 

– obiekt, który cechuje niższe niż w przypadku tradycyjnego budownictwa zapotrzebowanie na ciepło. Nazywany jest też domem energooszczędnym.

Zużycie energii

Zapotrzebowanie na ciepło dla domu niskoenergetycznego kształtuje się na poziomie od 30 do 60 kWh/ (m²•rok). W przypadku budynku tradycyjnego wzniesionego zgodnie z obowiązującymi przepisami wartość ta wynosi od 90 do 120 kWh/ (m²•rok). Dom pasywny potrzebuje poniżej 15 kWh/ (m²•rok).

 

Charakterystyka domu niskoenergetycznego

• Obiekty wznoszone w standardzie domu niskoenergetycznego mają dobrą izolację przegród zewnętrznych i okna o niskim współczynniku przenikania ciepła. Szczególną uwagę poświęca się miejscom, w których na skutek przerwania ciągłości izolacji cieplnej mogą tworzyć się tzw. mostki termiczne. Nie stosuje się w nich okien połaciowych.
• Stosunek powierzchni przegród zewnętrznych do kubatury budynku jest z reguły niższy niż w tradycyjnych obiektach.
• Pomieszczenia są tak usytuowane, by można było korzystać z energii słonecznej do ich dogrzewania i oświetlania (tzw. ogrzewanie pasywne).
• Stosuje się wyłącznie wentylację mechaniczną z rekuperacją, aby wykorzystywać ciepło zawarte w powietrzu usuwanym na zewnątrz jako urządzenie dodatkowe stosuje się gruntową czerpnię powietrza.

 

Technologie stosowane w domach niskoenergetycznych

Aby obniżyć zużycie energii, w domach niskoenergetycznych, podobnie jak w domach pasywnych, powszechnie stosuje się kolektory słoneczne, pompy ciepła, rekuperatory czy gruntowe wymienniki ciepła służące do pozyskiwania energii termalnej ze źródeł odnawialnych.

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

 

www.tanie-mieszkania.blogspot.com  !

Dom - informacje podstawowe

Dom 

– przystosowany pod względem konstrukcyjnym i użytkowym budynek, przeznaczony do celów mieszkalnych. Są różne rodzaje domów, np. blok, dom jednorodzinny, wielorodzinny i kawalerka czyli wynajęte przez daną osobę małe mieszkanie.

 

 

 

 

Historia

Najstarszą formą domów są jaskinie (paleolit), szałasy, ziemianki (mezolit). Pierwsze domy były jednoizbowe (neolit), w epoce brązu i żelaza występują już trzyizbowe (Biskupin). Wznoszono je z gałęzi oblepianych gliną, drewna i kamienia. W okresie starożytnym w Egipcie, Mezopotamii budowano domy z cegieł ręcznie lepionych z gliny i suszonych na słońcu. Były to budynki wieloizbowe, często z dziedzińcem wewnętrznym, wtedy pojawiły się też budynki piętrowe. W Europie, wykształcił się dom grecki i dom rzymski. Wraz z upadkiem cesarstwa rzymskiego nastąpiło załamanie rozwoju budownictwa. Tradycje domu rzymskiego kontynuowała architektura islamu.

W Europie chrześcijańskiej, w okresie wczesnego średniowiecza funkcję domów pełniły warowne zamki i drewniane chaty budowane na terenie grodów i podgrodzi albo jako rozproszone (wieś), na terenach chronionych w sposób naturalny – np. w lesie. W miastach w wieku XIII i XIV dom to przeważnie budynek o drewnianej konstrukcji szkieletowej, które zaczęto zastępować budynkami o ścianach murowanych (budynki w konstrukcji "muru pruskiego" wznoszono jeszcze na początku XX w.). W okresie gotyku w budownictwie miejskim zaczęto wznosić najczęściej dwu-, trzypiętrowe kamienice szczytowe. Parter przeznaczony był na warsztaty rzemieślnicze i sklepiki, piętro służyło jako część mieszkalna, a na poddaszu były magazyny. Począwszy od renesansu, miejskie kamienice zyskują szersze, bogato zdobione fasady z większymi oknami, wzrasta liczba pomieszczeń, wewnątrz budowane są arkadowe dziedzińce. Występują także kamienice z podcieniami i dachy z attykami. Ten typ budownictwa w okresie baroku zaczął pełnić również funkcję miejskich rezydencji przedstawicieli najwyższych warstw społecznych. Kamienice upodobniły się do miejskich pałaców.

Na terenach wiejskich zabudowa warowna przeobraziła się w pałace i dworki szlacheckie.

Budownictwo jednorodzinne wykształciło się w Anglii w XVII w. Kamienice czynszowe pojawiły się na początku XVIII w. w miastach Anglii i FrancjiGrecji i w Rzymie – insula). W czasach dzisiejszych funkcję domów pełnią budynki wielorodzinne (bloki mieszkalne, kamienice) i jednorodzinne

 

 

 

 

Domy współczesne

Budynki wielorodzinne: Le Corbusier propagował ideę masowego budownictwa mieszkalnego. Jego projekty zabudowy miast opierały się na wyodrębnieniu funkcji mieszkalnej, wypoczynkowej i sfer pracy (biura, zakłady przemysłowe). Domy – jednakowe wieżowce, pozbawione ozdób, o geometrycznych kształtach, sytuowane w pobliżu parków, przeznaczone były dla setek i tysięcy osób. Z tych założeń wywodzą się dzisiejsze osiedla realizowane w Polsce od lat sześćdziesiątych XX w. Od początku lat 90. XX wieku, po zmianie systemu gospodarczego, coraz popularniejsze są domy jednorodzinne. W XXI wieku coraz popularniejsze są tak zwane domy kanadyjskie.

Budynki jednorodzinne budowane są na terenach wiejskich i miejskich jako wolno stojące oraz w zabudowie bliźniaczej (dwa domy posiadające jedną ścianę wspólną), szeregowej (szereg budynków o wspólnych ścianach bocznych), czasem atrialnej (określenie pochodzi od atrium) – są to budynki jednorodzinne, np. o rzucie w kształcie litery "L" lub "C" z wewnętrznymi miniogródkami. Na obszarach miast i osiedli podmiejskich tworzą czasem samodzielne zespoły urbanistyczne z własnymi sklepami, szkołami, ośrodkami zdrowia itp.

Funkcje mieszkalne zaspokajają także budynki takie jak hotele, internaty, koszary.

Poza Europą wykształciły się także inne formy budynków mieszkalnych. Podyktowane to było innymi warunkami klimatycznymi oraz zróżnicowaną dostępnością materiałów do wznoszenia domów.

Ze względu na straty ciepła obecnie budowane domy można podzielić na:

• domy konwencjonalne,
• domy energooszczędne,
• domy pasywne.

Ze względu na pobór energii oraz wody domy możemy podzielić na:

• domy konwencjonalne,
• domy autonomiczne, tzn. takie które dzięki instalacji do zbierania wody deszczowej, ogrzewaniu słonecznemu, własnym wytwornicom prądu, toaletom kompostującym i użyciu tzw. szarej wody nie wymagają przyłączenia do jakichkolwiek mediów.

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter 

www.tanie-mieszkania.blogspot.com !

Budynek - budowla - w czym tkwi różnica ?

Budynek 

– obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadający fundamenty i dach.

Budowla 

– każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, taki jak:

• lotnisko
• droga
• linia kolejowa
• most
• wiadukt
• estakada
• tunel
• przepust
• sieć techniczna
• maszt
• mur oporowy (ściana oporowa)
• przejazd kolejowy
• śluza
• zapora
• jaz
• wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe,
• budowle ziemne obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne (np. tamy)
• zbiornik
• wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne
• oczyszczalnia ścieków
• składowisko odpadów
• stacja uzdatniania wody
• konstrukcje oporowe
• nadziemne i podziemne przejście dla pieszych
• sieć uzbrojenia terenu
• budowla sportowa
• budynki modułowe
• cmentarz
• pomnik
• części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń)
• fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
• elektrownie wiatrowe.

 Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter  

 

www.tanie-mieszkania.blogspot.com !

Kawalerka - informacje podstawowe

Kawalerka 

– potoczne określenie najmniejszej odmiany lokalu mieszkalnego, składającego się z 1 pokoju (z aneksem kuchennym). Z uwagi na mały metraż lokal taki przeznaczony jest przede wszystkim dla osób nie posiadających rodziny – zasadniczo dla jednej, a maksymalnie dla dwóch osób.

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

www.tanie-mieszkania.blogspot.com !

Mieszkanie - informacje podstawowe

Mieszkanie 

– zgodnie z normatywną definicją zamieszczoną w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.) – obowiązującym od dnia 16 grudnia 2002 – mieszkaniem jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Wśród form budownictwa mieszkaniowego wyróżnia się mieszkania:

• spółdzielcze (oddane do użytku przez spółdzielnię mieszkaniową dla członków tej spółdzielni),
• komunalne (budowane za pieniądze z budżetu gminy, są to mieszkania socjalne i interwencyjne),
• przeznaczone na sprzedaż i wynajem,
• społeczno-czynszowe (realizowane przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego za pieniądze Krajowego Funduszu Mieszkaniowego)
• indywidualne,
• zakładowe.

W Polsce rynek najmu mieszkań należy do z najsłabiej rozwiniętych w Europie . Dostępność nowego mieszkania jako dobra w relacji do przeciętnego wynagrodzenia w poszczególnych miastach w Polsce jest zróżnicowana w zależności od regionu .

Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

www.tanie-mieszkania.blogspot.com !